Στην Ελληνογερμανική Αγωγή το βράδυ της Τετάρτης 29 Οκτωβρίου ζήσαμε μία από τις πιο ωραίες εκδηλώσεις, παρακολουθώντας – στην κυριολεκτικά κατάμεστη αίθουσα – την επετειακή έκθεση εικαστικών έργων του Αλέξη Ακριθάκη (1939-1994), που εφέτος συμπληρώνονται 20 χρόνια από το θάνατό του.

Η έκθεση περιλαμβάνει έργα από όλες του τις δημιουργικές περιόδους και όλα τα είδη μέσω των οποίων εκφράστηκε (σκίτσα, έργα σε χαρτί, σε καμβά, με χρωματιστά μολύβια, με ακρυλικά, με λάδια, όπως επίσης με ξύλινα και μεταλλικά έργα, σκηνογραφικές μελέτες κλπ.), έτσι ώστε ο θεατής να αποκτά μια πολύπλευρη διάσταση του καλλιτέχνη.

Για τον Αλέξη Ακριθάκη και για τη φιλοσοφία των έργων του, μίλησε η Κριτικός και Ιστορικός Τέχνης κ. Αθηνά Σχινά, η οποία ήταν και η επιμελήτρια του συγκεκριμένου αφιερώματος. Τόνισε την ιδιαιτερότητα της γραφής του μέσα από τα χαρακτηριστικά του μοτίβα, τους τρόπους που συνέθετε το κάθε του έργο, όπως επίσης τα χρώματα και τα γνωρίσματα των σχεδίων του, τους προβληματισμούς που υπέβαλε αλλά και το ύφος του που τον έκανε ξεχωριστό και πρωτοπόρο όχι μόνο κατά τις περασμένες δεκαετίες, αλλά και σήμερα. Η κυρία Σχινά ανέφερε χαρακτηριστικά: «Ο Αλέξης Ακριθάκης ήταν ένας καλλιτέχνης αναχωρητής, ένας δημιουργός που άλλαζε την πραγματικότητα, μπορούσε να πηγαίνει από το εδώ στο εκεί και από το τώρα στο πάντα. Κατέλυε τα σύνορα. Τίποτα δεν τον περιόριζε. Ταξίδευε νοερά, δια-περνούσε μέσα από την πραγματικότητα.  Ήταν ένας πολυσχιδής καλλιτέχνης, ένας ιδιόμορφος καλλιτέχνης, ένας δημιουργός που περιεργάζεται και ανασυνθέτει τον κόσμο, ένας πρωτοπόρος με ρηξικέλευθη γλώσσα, ένας ευαίσθητος παλμογράφος της εποχής που συνελάμβανε, αφομοίωνε, απέδιδε το απόσταγμα από τα βιώματα, τα ακούσματα, τους τρόπους συμπεριφοράς».

Κατόπιν ακολούθησε να παρουσιάζει την προσωπικότητα του καλλιτέχνη ο στενός φίλος του, συγγραφέας και ψυχίατρος κ. Πέτρος Αυλίδης, ο οποίος με χιούμορ και εσωτερική συγκίνηση θύμισε τις ώρες και τις ημέρες της καθημερινότητας του Αλέξη Ακριθάκη, που ήταν απρόβλεπτος, ευρηματικός, διερευνητικός, ανήσυχος, ασυμβίβαστος, εκφράζοντας με ποικίλους τρόπους την ποίηση μέσα από την οποία μετέφραζε τη ζωή. Κλείνοντας την ομιλία του ανέφερε ότι, όταν έγινε η αναδρομική έκθεση του Αλέξη Ακριθάκη στη Νέα Εθνική Πινακοθήκη του Βερολίνου, κάτι που ήταν μεγάλη τιμή για τον καλλιτέχνη, τον σκεφτόταν ιδιαίτερα έντονα. Πιστεύει όμως ότι, αν είχε τη δυνατότητα ο Ακριθάκης να «επιστρέψει» ως πνεύμα, θα προτιμούσε αντί για την Εθνική Πινακοθήκη του Βερολίνου να είναι στην Ελληνογερμανική Αγωγή σήμερα και να ερχόταν σε επαφή με τα παιδιά, με τα οποία είχε πάρα πολύ καλές σχέσεις. Με τα παιδιά άλλωστε έκλεισε αυτή η όμορφη βραδιά για τον καλλιτέχνη. Ο εγγονός του που φέρει το όνομά του, έπαιξε με αριστοτεχνικό τρόπο πιάνο και για πρώτη φορά, εφόσον είναι ο ίδιος συνθέτης κλασικής μουσικής, ένα από τα δικά του έργα εντυπωσιάζοντας το κοινό, που δικαίως τον καταχειροκρότησε.

Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους διακρίναμε πολλούς καλλιτέχνες, φιλότεχνους, συλλέκτες, γκαλερίστες, όπως τους Νίκο Στεφάνου, Χάρη Λάμπερτ, Κωνσταντίνο Ράμμο, Γιώργο Χαδούλη, Αιμιλία Μπαντούνα, Βαγγέλη Μουστάκα, Ζωή Σαββίνα, Μανώλη Κενακάκη  κ.ά.

Η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή και επισκέψιμη από το κοινό μέχρι την Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014.