«Πρέπει να αφήνουμε τα παιδιά να κάνουν αυτό που θέλουν. Δεν μπορούμε να τα περιορίζουμε. Κι εμείς, όταν ξεκινήσαμε, θέλαμε κάτι πολύ, θέλαμε να κάνουμε αυτό που τελικά κάναμε. Όταν κάποιος θέλει κάτι πολύ, θα βρει τον τρόπο να το κάνει...»
Στους χώρους της Ελληνογερμανικής Αγωγής, περιτριγυρισμένη από έργα του συντρόφου της στη ζωή και την τέχνη, του αξέχαστου Γιώργη Λάππα, αλλά και δικά της, η Αφροδίτη Λίτη «έδωσε μαθήματα» γλυπτικής και ...ζωής σε μια βαθιά ανθρώπινη κι ουσιαστική κουβέντα με τη δημοσιογράφο Μαργαρίτα Πουρνάρα στα εγκαίνια της έκθεσης γλυπτικής «Γιώργος Λάππας – Αφροδίτη Λίτη: Παράλληλες Οπτικές» τη Δευτέρα 6 Μαΐου . Η έκθεση σε επιμέλεια της Δρ. Ιστορίας της Τέχνης, Τατιάνας Σπινάρη – Πολλάλη θα φιλοξενείται στους χώρους του σχολείου ως τις 16 Μαΐου.
Πλήθος κόσμου και μεταξύ άλλων πολλοί άνθρωποι από τον χώρο της τέχνης γέμισαν ασφυκτικά την κεντρική αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου.
Η γνωστή γλύπτρια και Καθηγήτρια της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών – όπου επίσης δίδαξε ο Γιώργης Λάππας σε μία από τις πιο σημαντικές «θητείες» δασκάλων στην ιστορία της Α.Σ.Κ.Τ. – μίλησε γενικά για την εκπαίδευση που, «όπως κι η τέχνη, έχει κάτι μυστηριακό», μίλησε επίσης για τους δικούς τους δασκάλους, τους Παππά, Μόραλη, Μαυροείδη κ.ά., για τη γνωριμία με το Γιώργη Λάππα και όλα τα αόρατα «νήματα» που τους κράτησαν τόσα χρόνια μαζί, για τον ορισμό του ταλέντου και της καλής γλυπτικής, για την εμπειρία της ως μουσειακή γλύπτρια στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, αλλά και για ζητήματα επικαιρότητας, όπως την τοποθέτηση του αγάλματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου του Γιάννη Παππά στην Αθήνα.

Μεταξύ άλλων ανέφερε:
«Το πρώτο μου έργο ήταν ένα σκίτσο από τη στοά του Αττάλου. Το έφτιαξα, όταν ακόμα δεν μιλούσα».
«Θυμάμαι πάντα μια φράση του Παππά από μία συνέντευξη ότι ένα έργο τέχνης είναι σαν ένας αναμμένος προβολέας στη διάρκεια της ημέρας που σε υποχρεώνει να το δεις, γιατί έχει μέσα του ζωή».
«Ταλέντο είναι η έφεση ενός ανθρώπου να εκφραστεί μέσω της τέχνης. Το ταλέντο έχει και πνευματικό επίπεδο, πέρα από τη δεξιότητα, αλλιώς δεξιότητες έχουν πάρα πολλοί άνθρωποι. Υπάρχει όμως αυτό το άυλο, το πνευματικό στο ταλέντο».
«Με τον Λάππα ήταν σαν να είχαμε γεννηθεί ο ένας για τον άλλον, είχαμε την ίδια γλώσσα. Ήμασταν και συντοπίτες από τη Νάουσα. Γνωριστήκαμε σε ένα πάρτι, όπου από αμηχανία βρεθήκαμε και οι δύο στην κουζίνα του σπιτιού και εκείνος μου πρόσφερε ένα γλυκό, μία πιτουλίτσα. Η αναφορά αυτής της λέξης τον έκανε να αναρωτηθεί για την καταγωγή μου. Πολλά στη ζωή μου έγιναν τυχαία. Δεν ξέρω τελικά τι ορίζουμε εμείς ή αν ορίζουμε κάτι τελικά».
«Καλό γλυπτό είναι αυτό που θέλεις να το ακουμπάς. Δυστυχώς στην Ελλάδα σε δημόσιους χώρους δεν προσέχουμε τι γλυπτά βάζουμε, δεν δίνουμε ουσία. Στο εξωτερικό βλέπεις έναν άδειο χώρο και κάπου κρυμμένο ένα γλυπτό. Αυτό έχει ουσία».
«Ο Παππάς λόγω της κουλτούρας του- είναι γνώστης της ευρωπαϊκής ιστορίας-  καταπιανόταν πάντα με ιστορικές μορφές. Μία από αυτές είναι και ο Μέγας Αλέξανδρος. Μου αρέσει πολύ το γλυπτό και το σημείο που ο Δήμαρχος επέλεξε να τοποθετηθεί, στο ιστορικό μεταίχμιο ανάμεσα στον Θησέα και τον Ανδριανό».

Κι η συζήτηση κατέληξε κάπως έτσι:
Μαργαρίτα Πουρνάρα  -  Έχεις κάποιο αγαπημένο έργο;
Αφροδίτη Λίτη -  Δύο κεφάλια του Σκόπα
Μαργαρίτα Πουρνάρα – Τους μιλάς; Τι τους λες;
Αφροδίτη Λίτη  - Δεν τους μιλάω, αυτά μου μιλάνε. Εγώ τα ακούω...

Η έκθεση διοργανώνεται από την Ελληνογερμανική Αγωγή σε συνεργασία με την γκαλερί
Citronne υπό τη διεύθυνση της Δρ.Τατιάνας Σπινάρη - Πολλάλη. Παρουσιάζεται ένας διάλογος Ανθρωπο–γνωσίας (Λάππας) και Φυσιο–γνωσίας (Λίτη). Οι δύο γλύπτες συγκλίνουν ως προς την αφετηρία, καθώς και οι δύο ορμώνται από τη φύση, αλλά αποκλίνουν ως προς την έκφραση: ο Λάππας επικεντρώνεται στον άνθρωπο, η Λίτη στα έμβια όντα του περιβάλλοντος.
Η συζήτηση μεταδόθηκε σε “live streaming” από τον ιστότοπο του σχολείου και της γκαλερί Citronne.
Μεταξύ άλλων παρέστησαν η Ζέττα Αντσακλή, φωτογράφος -εικαστικός, ο Γιάννης Αδαμάκος, ζωγράφος, η Αγνή Κατζουράκη και ο Μιχάλης Κατζουράκης, γλύπτης - εικαστικός, η Μαρία Φιλοπούλου, ζωγράφος, η Βασιλική, ζωγράφος, η Στέλλα Βουλγαράκη, ζωγράφος, ο Πάνος Κοκκινιάς, φωτογράφος, η Αθηνά Σχινά, Κριτικός και Ιστορικός Τέχνης, η Λουίζα Καραπιδάκη, Ιστορικός Τέχνης, η Κατερίνα Λυμπεροπούλου, δημοσιογράφος, ο Άλεξ Κασσανδρινός και ο Σπύρος Πολλάλης.