Παλλήνη, 09.11.06

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ανοιχτή συζήτηση με θέμα: "ΠΑΙΔΙ και ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ" στην Ελληνογερμανική Αγωγή

Την Τετάρτη 8 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε στα εκπαιδευτήρια Ελληνογερμανική Αγωγή μια ανοιχτή συζήτηση με θέμα: "Παιδί και κινηματογράφος". Στη συζήτηση έλαβαν μέρος οι: Γιώργος Παπαλιός, Πρόεδρος Κέντρου Ελληνικού Κινηματογράφου, Δημήτρης Σοφιανόπουλος, Αντιπρόεδρος Κέντρου Ελληνικού Κινηματογράφου, Δημήτρης Σπύρου, Σκηνοθέτης-Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για παιδιά και νέους, Νίκος Θεοδοσίου, Σκηνοθέτης - Συγγραφέας - Καλλιτεχνικός Διευθυντής Ευρωπαϊκής Συνάντησης Νεανικής Οπτικοακουστικής Δημιουργίας "CAMERA ZIZANIO", Ήρα Βαλσαμάκη, Αντιδήμαρχος Αθηναίων - τέως Διευθύντρια Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης Υπ. Παιδείας και ο Ορέστης Ανδρεαδάκης Διευθυντής του περιοδικού "Σινεμά". Συντονιστής ήταν ο δημοσιογράφος Τάσος Τέλογλου. Τα θέματα της συζήτησης ήταν:

• Το παιδί ως αποδέκτης - θεατής του κινηματογράφου
• Το παιδί ως ηθοποιός - πρωταγωνιστής στον κινηματογράφο
• Το παιδί ως σκηνοθέτης - δημιουργός

Όλοι οι ομιλητές αναφέρθηκαν στην παιδευτική αξία του κινηματογράφου αλλά και στην ανάγκη να εξοικειωθούν τα παιδιά ήδη μέσα από το σχολείο με κάθε μορφή τέχνης, να μάθουν να κινητοποιούν το μυαλό τους, να κρίνουν την τέχνη, την κοινωνία, τη ζωή, την ανθρώπινη φύση. Η τέχνη ανοίγει μια χαραμάδα στον κόσμο και ο κινηματογράφος χρησιμοποιώντας τα δικά του εργαλεία τοποθετεί τον κόσμο μέσα σε ένα παραλληλόγραμμο, αξιοποιεί τη δύναμη της εικόνας και αλλάζει τον πραγματικό χρόνο. Είναι σημαντικό μέσα από τις προσπάθειες όλων των εμπλεκόμενων φορέων να γίνουν τα παιδιά ενεργοί θεατές αλλά και δημιουργοί, να μάθουν να συνεργάζονται, να βλέπουν σινεμά, να μετέχουν σε ένα θέμα μαζί με άλλους ανθρώπους. Ο στόχος είναι να ανοιχτούν στα παιδιά κι άλλοι ορίζοντες, που θα τους ευαισθητοποιήσουν στα μεγάλα προβλήματα της ζωής χωρίς όμως να χαθεί και η αισθητική απόλαυση που προσφέρει ο κόσμος της μεγάλης οθόνης. Ένα μεγάλο στοίχημα της εκπαίδευσης είναι να ξεφύγει από της τέχνη της απομνημόνευσης και της αποστήθισης και να αναδείξει τη σημασία και την αξία άλλων τεχνών, να διαμορφώσει όχι απλά ανθρώπους ενημερωμένους αλλά πολίτες με γνώση και ευαισθησία. Ίσως σε ένα τέτοιο σχολείο να μην ήταν παράδοξο ένα πρόγραμμα που θα άρχιζε: 1η διδακτική ώρα: σινεμά.